Jedwabniki morwowe to grupa motyli nocnych, wytwarzających włókno jedwabne.

Historia jedwabnictwa- początki hodowli jedwabnictwa sięgają czasów starożytnych Chin, około 3000 lat p.n.e. Początkowo hodowano jedwabniki, nie dla pozyskiwania włókna jedwabnego, lecz dla gruczołów przędnych, z których tworzono struny do instrumentów oraz żyłki wędkarskie. Dopiero w 2698 roku p.n.e. cesarzowa Chin Si-Ling-Chi przez przypadek znalazła sposób na rozwijanie kokonów i wytwarzanie tkanin jedwabnych po tym, gdy kokon wpadł jej do gorącej herbaty. Od tego czasu w Chinach nastąpił szybki rozwój jedwabnictwa. Prawo chińskie oraz przepisy religijne zezwalały na prowadzenie hodowli tylko osobom odpowiednim. Natomiast zdrada tajemnicy otrzymywania włókna karana była śmiercią. Z tego powodu Chiny utrzymały sekret wytwarzania jedwabiu do 460 roku n.e.

Cykl rozwojowy- Jedwabnik morwowy przechodzi 4 stadia rozwojowe: jajo, gąsienica, larwa i postać dorosła czyli motyl. W ciągu 28-34 dni osiąga postać dojrzałej fizjologicznie gąsienicy o długości od 8-10 cm i wadze od 3,5-5 g. Gąsienica jest pokryta naskórkiem, który nie rozciąga się podczas wzrostu larwy, dlatego też oskórek co kilka dni musi być zmieniony. Proces zrzucania starego oskórka z chityny nazywa się linieniem. W czasie linienia gąsienice przestają żerować, unoszą przednią część ciała i zamierają w tej pozycji

Gąsienica- ciało gąsienicy składa się z 12 segmentów. Trzy pierwszy tworzą tułów, a pozostałe odwłok. Głowa gąsienicy jest nieduża, brązowa, jest ściśle połączona z tułowiem. Larwa ta ma 6 par drobnych oczu. Po bokach segmentów znajduje się 9 par ciemnych punktów. Są to przetchlinki, otworki prowadzące do tchawek, służących do oddychania. Gąsienica jedwabnika ma kilka kolorów ciała, który uzależniony jest od jego rasy; od białego, przez prążkowane, do białych z plamami.

Iga Chudy, kl. 5 c